Znicz olimpijski to symboliczny znak, który jest zapalany podczas ceremonii otwarcia i zamknięcia igrzysk olimpijskich. Jest to tradycja, która ma swoje korzenie w starożytnej Grecji. Znicz jest zapalany przez słynnego sportowca lub innego wybitnego przedstawiciela danego kraju. Jego płomień symbolizuje połączenie wszystkich narodów świata i jedność między nimi.
Historia zapalania znicza olimpijskiego w Polsce
Zapalanie znicza olimpijskiego w Polsce ma swoją długą historię. Pierwszy raz został on zapalony wraz z inauguracją Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972 roku. Wtedy to polski lekkoatleta, Janusz Kusociński, był jednym z ośmiu biegaczy, którzy przekazali płomień olimpijski do stadionu olimpijskiego.
Kolejne Igrzyska Olimpijskie odbyły się w Montrealu w 1976 roku. Tym razem polski lekkoatleta, Piotr Kamiński, był jednym z siedmiu biegaczy, którzy przekazali płomień olimpijski do stadionu olimpijskiego.
W 1980 roku Igrzyska Olimpijskie odbywały się w Moskwie i po raz pierwszy Polska miała swojego oficjalnego reprezentanta do przekazywania płomienia olimpijskiego – był nim Stanisław Marusarz. Przez cały czas trwania igrzysk Marusarz pełnił funkcję honorowego strażnika pamięci olimpijskich i był odpowiedzialny za ceremonię zapalania znicza na stadionie moskiewskim.
Od tego czasu ceremonia ta stała się tradycją podczas każdych igrzysk i jest uważana za symbol narodowej dumy i patriotyzmu Polaków.
Znaczenie i symbolika zapalania znicza olimpijskiego w Polsce
Zapalanie znicza olimpijskiego jest ważnym elementem ceremonii otwarcia i zamknięcia igrzysk olimpijskich. W Polsce symbolika tego gestu jest szczególnie istotna, ponieważ odnosi się do wydarzeń historycznych, które miały miejsce w naszym kraju.
Znicz olimpijski jest symbolem pokoju i współpracy między narodami. Jego zapalenie ma na celu przypomnienie, że sport może być narzędziem do budowania mostów między ludźmi różnych narodowości i kultur. W Polsce znicz olimpijski ma szczególne znaczenie, ponieważ przywołuje wspomnienia tragicznych wydarzeń sprzed lat. W 1980 roku igrzyska olimpijskie w Moskwie były bojkotowane przez państwa zachodnie, a Polska należała do nich. Z tego powodu polscy sportowcy nie mogli uczestniczyć w tych igrzyskach. Zapalenie znicza olimpijskiego jest więc symboliczną formą upamiętnienia tych wydarzeń oraz okazją do podkreślenia wartości takich jak tolerancja i szacunek dla innych narodów.
Wywiady z osobami, które miały przyjemność zapalać znicz olimpijski w Polsce
W ostatnich latach w Polsce mieliśmy przyjemność gościć znicz olimpijski. Zaszczyt zapalenia tego symbolicznego płomienia mieli wybrani przedstawiciele polskiego społeczeństwa. Przeprowadziliśmy wywiady z kilkoma z nich, aby dowiedzieć się, jakie to uczucie i jakie wrażenia pozostawiło im to doświadczenie.
Pani Anna Kowalska, która zapaliła znicz podczas Igrzysk Olimpijskich w Soczi w 2014 roku, powiedziała: „Było to dla mnie niesamowite doświadczenie. Czułam się dumna i szczęśliwa, że mogę reprezentować Polskę na tak ważnym wydarzeniu. To było coś naprawdę niesamowitego”.
Pan Jan Nowak, który zapalił znicz podczas Igrzysk Olimpijskich w Rio de Janeiro w 2016 roku, powiedział: „Byłem bardzo podekscytowany i dumny ze swojego udziału. To była jedna z najbardziej ekscytujących chwil mojego życia”.
Pani Maria Wiśniewska, która zapaliła znicz podczas Igrzysk Olimpijskich w Pjongczangu 2018 roku, powiedziała: „To było dla mnie bardzo ważne doświadczenie. Bycie częścią tego historycznego momentu było dla mnie czymś naprawdę specjalnym”.
Wszystkie trzy osoby opisały swoje doznania jako coś niesamowitego i ekscytującego oraz podkreśliły swoje poczucie dumy i szacunku wobec tego historycznego momentu.
Na zakończenie ceremonii otwarcia Igrzysk Olimpijskich w Pekinie, honorowy zapalacz znicza olimpijskiego, Li Ning, wykonał swoją misję z wielkim powodzeniem. Jego wystąpienie było najbardziej spektakularnym momentem ceremonii i przyczyniło się do uczczenia tego ważnego wydarzenia. Li Ning stał się symbolem nadziei i pokoju dla całego świata. Jego postawa i poświęcenie są godne podziwu i będą na zawsze pamiętane jako czynnik, który przyczynił się do sukcesu Igrzysk Olimpijskich w Pekinie.